De bronzen medaille van Evi heeft naast terecht enthousiasme ook wel een aantal vragen opgeworpen. Niet het minst wat commentaren van verslaggevers uit onze buurlanden betreft.
In Frankrijk stopt de verslaggeving wanneer de Franse ‘helden’ uitgeschakeld zijn. Misschien zouden de Nederlanders dat ook beter doen of toch hun mond houden wanneer de zeilers strijden om medailles.
Van heel vreemd allooi was de Nederlandse commentaar op tv bij de medaille race. Dat Evi het Marit Bouwmeester knap lastig gemaakt heeft, is logisch. Maar dat de televisie commentatoren daarbij hun zin voor goed fatsoen verliezen, is betreurenswaardig. Om dan nog maar van sommige ‘beschouwingen’ in Nederlandse kranten te zwijgen. Het lijkt er op dat ‘oranjegekte’ een prima voedingsbodem is voor verdwazing. Jammer, maar de grof gebekte praktijken die we kennen van de internetfora van populaire kranten hebben blijkbaar ook de de reguliere commentatoren in hun ban.
Het wordt tijd dat mediaverantwoordelijken een DSQ uitreiken voor verslaggevers die het niet te nauw nemen met de primaire regels van de beleefdheid. Onze Nederlandse collega’s moeten het niet tolereren dat een grof gebekte minderheid de sportieve sfeer verpest.
Dit is een pleidooi voor een sportieve competitie. Gelukkig geven de zeilers onderling doorgaans wel het goede voorbeeld. Hou het zeilen, als belangrijkste bijkomstigheid in het leven, sportief en gezellig. Maar misschien valt dat niet te rijmen met de verlangens van megalomane Olympische Comités. Zij schijnen niet te beseffen dat wanneer de vreugde en het plezier bij het zeilen wegvalt, er niets meer te winnen is.
Foto’s: OnEdition
