In Nederland heeft minister Schultz van Infrastructuur en Milieu haar voorstel om te bouwen langs de kust ingetrokken. Ruim 100.000 bezorgde natuurliefhebbers protesteerden tegen deze bouwplannen die voor ‘Belgische toestanden’ zouden zorgen aan de Nederlandse kust. Maar niet iedereen kijkt met afgrijzen naar de Belgische kustplaatsen.
In een opiniebijdrage in de Volkskrant vorige week brengt columnist Max Pam een ode aan de Belgische kust terwijl de ‘Nederlandse toestanden’ het moeten ontgelden. ,,Van Den Helder tot Cadzand is het een lange architectonische misère van troosteloos geworden vissersdorpen, waar de Etos en het Kruidvat het eens zo pittoreske centrum hebben verwoest met hun winkels. Armzalige vakantieparken liggen verscholen tussen de Nederlandse duinen, als wratten op een zwijn.
Er is in Nederland geen badplaats die in de verste verte kan tippen aan Knokke, Blankenberge of Nieuwpoort. En dan heb ik het nog niet eens over Oostende, een van de zeven schoonheden van Europa… Vergelijk Oostende eens met Zandvoort, dat is het verschil tussen een kostuum van Dries Van Noten en een t-shirt van de Wibra.”
Natuurlijk ontbreekt de lofzang op onze eetcultuur niet in deze bijdrage. De Nederlandse badplaatsen zijn aangevreten door shoarma en all-you-can-eat spareribs terwijl België fijne restaurants, traiteurs en chocolaterieën te bieden heeft, aldus de columnist.
,,In werkelijkheid is het er in de Belgische kustplaatsen vaak heel gemoedelijk en gezellig. Kinderen rijden in hun trapauto’s over de autovrije boulevard. Vanaf de terrassen kijken de Vlamingen vertederd naar hun kroost, eten er hun garnalencroquetjes en drinken er hun pintje.
Povere Nederlanders die dat ‘Belgische toestanden’ noemen”, besluit Max Pam. Mocht de Belgisch kust op zoek zijn naar een ambassadeur dan hebben ze in Max Pam de geknipte persoon gevonden en kunnen ze Tom Waes alvast naar Nederland verbannen.
Foto: Paul Bolsius
