Sinds woensdagavond 20 februari gaat Turn the Tide on Plastic van schipper Dee Caffari aan de leiding van de zesde Volvo Ocean Race-etappe. Vanmorgen was hun voorsprong op Sun Hung Kai/Scallywag opgelopen tot bijna 19 nautische mijlen (nm). Het Nederlandse Team Brunel vaart in derde positie met het eveneens Nederlandse team AkzoNobel in zijn kielzog.
Foto: Etappe 6 naar Auckland, dag 14 aan boord Turn the Tide on Plastic. TTTOP loopt langzaam in op Team Brunel. 20 februari 2018. James Blake/Volvo Ocean Race
“We werden vandaag met meer goed nieuws wakker”, schreef Caffari. “Onze nachtelijke inspanningen van het zeilen in lichtweer worden beloond en we lopen nog steeds uit op de hele vloot. Dat zorgt niet alleen voor een glimlach op de gezichten van de slaperige bemanningsleden, die wakker worden om voor hun wacht aan boord te gaan. Maar ook voor nog meer vastberadenheid om het harde werken vol te houden tot aan Auckland, ongeveer 1.500 nm voor ons.”
Het positierapport van gisteravond 19 UTC toonde voor het eerst de nieuwe leider. Turn the Tide on Plastic had de zes uur daarvoor kunnen profiteren van een constante wind, waardoor het 19,5 nm goed kon maken. Team Brunel lag op dat moment nog tweede, maar vanmorgen vroeg schoof Scallywag ten westen van hen op naar de tweede plek. Het verschil tussen beide teams bedraagt nu bijna drie mijl.
Verdeeld over de vloot van zes Volvo Ocean 65’s zijn momenteel drie matchraces aan de gang. Turn the Tide on Plastic en Team Brunel varen ongeveer 70 mijl oostelijker van het duo SHK/Scallywag en team AkzoNobel. Dongfeng Race Team en MAPFRE gaan verder in het zuiden nek-aan-nek op zo’n 93 nm achterstand op de koploper.
“Je zou denken dat we met een elastiek aan elkaar vast zitten”, schreef de Nederlandse Dongfeng-zeilster Carolijn Brouwer bij een foto waarop MAPFRE op nagenoeg ‘high-five’ afstand zeilt.
De vloot heeft nog altijd te maken met lichte en variabele condities, waardoor de vooruitgang moeizaam gaat. Dit windwak wordt veroorzaakt door een zware storm, Gita genaamd. Die teistert het zuidelijke eiland van Nieuw-Zeeland en laat de passaatwind verdwijnen, waardoor de Doldrums epische vormen kunnen aannemen. Het enige wat de teams kunnen doen, is zo goed mogelijk hun route richting het zuiden bepalen. Daarbij moeten ze het beste maken van het lokale weer dat op hun pad komt en hopen dat de weersvoorspellingen verkeerd zijn.
Team Brunel-schipper Bouwe Bekking beschreef het als volgt: “Soms denken we dat we de mooiste sport beoefenen, maar op deze dagen denk ik dat de meerderheid van de zeilers het ook de stomste sport vindt. De zeilen klapperen, er is bijna geen zuchtje wind. Je vecht om de bootsnelheid boven een knoop te krijgen, maar dan ineens vullen de zeilen zich en glijd je met 3,5 knoop snelheid door het water. Dat voelt alsof een orkaan overkomt. De toon van de stemmen verandert direct en klinkt een stuk optimistischer. En ja, dan voel je weer dat dit de beste sport is die bestaat.”
Etappe 6 – Positierapport – 07:00 UTC
1.Turn the Tide on Plastic
2.Sun Hung Kai/Scallywag, +18,89 nm
3.Team Brunel, +22,08 nm
4.Team AkzoNobel, +23,81 nm
5.Dongfeng Race Team, +92,87 nm
6.MAPFRE, +93,03 nm
7.Vestas 11th Hour Racing, DNS
Ook dat nog…
Midden op de oceaan vond Turn the Tide on Plastic een verlaten zeilboot, op ongeveer 360 mijl van het eiland Guam. Een verlaten jacht, dat moet een kolfje naar de hand van schipper Dee Caffari zijn, zou je denken. Turn the Tide on Plastic krijgt een unieke gelegenheid om de missie die hun boot uitdraagt in de praktijk te brengen. Een verlaten jacht is een heleboel ‘plastic’, zeg nu zelf. Maar ’the race must go on…’ en het ‘plastic’ dobberde rustig voort…
