De eerste editie van Bootmagazine Traveler ligt bij de start van het Paasweekend in de krantenwinkel. De abonnees hebben het intussen in hun brievenbus gevonden. Ons tijdschrift is een ‘boek’-zine geworden dat 116 pagina’s telt, met een stevige kaft. Waarom we dit doen? Een boek wordt veel langer bewaard in vergelijking met een maandblad. In tijden waarin duurzaamheid een steeds grotere rol speelt, is dit geen onbelangrijk gegeven. Wij hopen dat dit eerste nummer van Bootmagazine Traveler voor een lichtpuntje zorgt in deze beroerde coronatijden en richten meteen ook een welgemeend dankuwel aan de postbode en de uitbaters van de krantenwinkels die stand houden. Dankzij hun inzet vindt ons tijdschrift zijn weg naar de lezers. Respect!
Er valt heel wat te lezen en te dromen in dit nummer van Bootmagazine Traveler… onderweg met zeil- of motorboot levert boeiende reisverhalen op. Een vleugje inspiratie is altijd meegenomen, toch?
Even terzijde, mochten er lezers zijn die graag een reisverhaal op en om het water kwijt willen, dan houden wij ons aanbevolen. U moet het desnoods niet zelf schrijven, vertel het ons en wij maken er een lezenswaardig verhaal van.
Maak kennis met de inhoud van dit nummer en wij hopen dat in de herfst, wanneer we onze volgend editie publiceren, ons denken en doen niet langer bepaald zal worden door Covid-19.
Met de vrachtboot naar het Noorden
Wil je via het water de Scandinavische landen bezoeken, dan struikel je over de aanbiedingen van cruiseschepen. Voor wie het niet zo begrepen heeft op al die benepen toestanden aan boord van cruiseschepen, biedt een vrachtboot een uitstekend alternatief. (foto cover)
ARC of het verlangen naar de overkant
Een oceaan oversteek spreekt nog steeds tot de verbeelding en is en blijft de natte droom van heel wat zeilers. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Om deze op te vangen werd de ARC opgericht, voluit de ‘Atlantic Rally for Cruisers’, die zorgt voor begeleiding en assistentie, zodat de deelnemers de grote oversteek in volle gemoedsrust kunnen realiseren.
Varen op de Duitse Moezel, met Riesling aan boord
Wij maken onze tocht in de striemende regen. De wijngaarden voeren in grote Hollywood letters de naam van hun domein. Het zijn die flessen die de schipper ontkurkt wanneer we langs het domein voorbij drijven. Bij de terugtocht deert de regen veel minder en is de stemming aan boord opperbest. Het laat zich raden hoe dat komt.
Middellandse Zee, vijf havens waard om langer te verblijven
We noemden onze reis de ‘Skadi WorldTour’. Tijdens onze reis verlegden wij de focus van alleen maar zeilen naar het ontdekken van plaatsen, cultuur, historie en natuur van de kusten en de binnenlanden waar we langs voeren. Wat hebben de havens die het waard zijn om langer te verblijven gemeen? Openbaar vervoer, huurauto’s, een goede marina, winkels en supermarkten, restaurants en niet te vergeten prachtige natuur en cultuur en . . . . . We zouden er zo weer terugkeren!
Deo Juvante, de ‘schoolreis’ van je leven
‘Master and captain’ Thierry Verstraete ontvangt ons totaal ontspannen op het achterdek van de Sunreef 60 catamaran, gebouwd in het Poolse Gdansk maar met Oostende als thuishaven. Die ‘stad aan zee’ zal de Deo Juvante echter een paar jaar moeten missen want de catamaran heeft niet alleen de Atlantische oversteek voor de boeg, maar neemt ook deel aan de ARC-World. Dat is een programma waarbij in etappes een zeilreis rond de wereld wordt gemaakt. Met aan boord zijn twee kinderen van 8 en 10 jaar. Voor hen wordt het ‘de schoolreis van hun leven’.
Gran Canaria, veelzijdig en veelkleurig
Het prettige klimaat van de Canarische eilanden lijkt alle andere charmes van de archipel te overvleugelen. Die zijn nochtans bijzonder en veelzijdig. Op Gran Canaria alleen al variëren de landschappen van weelderig groene naar vulkanische gebieden, van grillige kusten naar zonovergoten zandstranden tot de kale schoonheid van de woestijn. De bewoners zijn een vriendelijk maar zelfbewust volk en dat kon wel eens met hun geschiedenis te maken hebben.
Canal du Midi blijft bekoren
Het Canal du Midi, dat eind vorige eeuw op de werelderfgoedlijst van de UNESCO werd gezet, heeft een geheel toeristische bestemming gekregen en dat doet oude tijden herleven. Het kanaal werd tussen 1667 en 1681 onder Lodewijk XIV aangelegd. Tijdens de Franse Revolutie werd het omgedoopt tot ‘Canal Royal’. Het is 240 km lang, zo’n 20 meter breed, gemiddeld 2 meter diep en het bevat 69 sluizen. Het vormt de verbinding van de Middellandse Zee met de Atlantische Oceaan. Na 14 jaar van geduldige arbeid en het toepassen van ingenieuze technieken was het Canal gereed. Op 24 mei 1681 voer de Koninklijke boot door de 9 sluizen van Fonseranes, dicht bij de stad Béziers. Het werd een grandioos spektakel, maar helaas zonder Riquet. Hij overleed enkele maanden ervoor, zonder zelf te kunnen zien hoe het water van de Montagne Noire zijn kanaal tot leven bracht.
Naar Berlijn in konvooi met zes
Varen is goed voor de ziel, voor alles eigenlijk: het prikkelt de geest en de bijhorende ledematen. Nergens recupereer je zo goed als op je boot. Waarom niet nog eens naar Berlijn? Het vaarcomfort in Duitsland is groot, er zijn nauwelijks sluizen.
Verhaal: De Storm. Knock-down in de Golf van Biscaye
De storm! Een meer banale titel is nauwelijks te bedenken. Wie luistert er nog naar een verhaal over een storm? Ontelbare malen is het reeds in boeken beschreven, in films getoond, aan de toog verteld, de ene keer al wat fantastischer dan de andere keer. Uiteindelijk maakt het nog weinig indruk op wie er niet bij was.
En toch… een knock-down maakt niet iedereen mee: zelfs niet iedere zeezeiler. En voor diegenen die er wel bij waren, is het toch een belevenis. Dus zet ik mijn verhaal maar eens op papier, al is het maar om zelf een duidelijk overzicht te krijgen op alles wat er in een relatief korte tijd gebeurde.
Zeilvakantie Turkije: weer een schildpad… (foto bovenaan)
Turkije herstelt langzaam van de zware terugval in het toerisme nadat het gebukt ging onder terrorisme en politieke chaos. Maar nog steeds zijn er opvallend minder Europese zeiltoeristen dan voorheen.
Zonde, want de Turkse wateren zijn nog even mooi, wild en ongerept.
