Vrijdag 17 juni, kort nadat Charlie Dalin (APIVIA) de IJslandse poort was gepasseerd (virtueel merkteken in het zuidoosten van het eiland gelegen op 64° noorderbreedte), besloot de organisatie om hier de finishlijn van de Vendée Arctique te leggen. Een sterke depressie verspreid over een substantieel deel van het parcours deed de rede en het zelfbehoud het halen op de zin voor avontuur. Een analyse van de weerpatronen die elkaar opvolgden in het gebied maakte duidelijk dat de schippers genoodzaakt waren om een veilig onderkomen te zoeken of weg te vluchten voor de storm.
Zo kwam er een voortijdig einde aan deze tweede editie van de Vendée Arctique, die oorspronkelijk over 3.500 mijl ging en een ommetje rond IJsland inhield. De wedstrijd geldt als kwalificatie voor de Vendée Globe, die in november 2024 geprogrammeerd staat.
Terwijl een deel van de vloot zich nog midden in de storm bevond, werd Charlie Dalin als winnaar uitgeroepen. Jérémie Beyou (Charal), winnaar van de eerste editie, pakt dit keer de tweede plaats. Het podium wordt gecompleteerd door Thomas Ruyant (Linkedout).
Op de avond van 18 juni bereikte het bericht de wedstrijdleiding: de Belgische schipper Denis Van Weynbergh (Laboratoires de Biarritz) besloot de wedstrijd, slechts ongeveer twintig mijl van de finish voor de kust van IJsland, te staken. Een beslissing als gevolg van diverse opgelopen schades, met als ultieme afsluiter het verlies van het roer. De schipper besloot toen koers te zetten naar een fjord in het oosten van het eiland om te schuilen en de staat van zijn boot te controleren. Na een aanvaring met een OFNI (objet flottant non identifié of onbekend drijvend voorwerp) was de boeg beschadigd en moest de toestand van de kiel gecontroleerd worden. Hij wendt zich tot de plaatselijke duikclub waar hij de directeur ontmoet: Samuel. “Hij heeft zich met hart en ziel ingezet om mij te helpen, hij is mijn redder! Hij vond een appartement voor me, leende me een auto. Zijn hulp was enorm waardevol”, zegt Denis niet zonder emotie. De inspectie door de duikers brengt goed nieuws: de kiel is intact.
Maar blijft het grootste probleem: het roer is verloren en niet zomaar te repareren, er moet er een nieuw worden afgeleverd op IJsland. Berichten stromen op whatsapp tussen de schippers om tot een oplossing te komen. Er worden verschillende mogelijkheden overwogen. Uiteindelijk beslist Denis om het roer te laten overvliegen, niet als cargo maar als ingecheckte bagage. En raad eens wie de logistiek regelde om het roer per vrachtwagen van Reykjavik naar het schip te brengen? Samuel, de IJslandse duiker!
Als het roer eenmaal onderweg is, moet je nadenken over het terugbrengen van de boot naar Les Sables d’Olonne. Natuurlijk denkt de Belgische schipper aan zijn buurman op het ponton, Szabi, die ook noodgedwongen de wedstrijd moest verlaten. In Les Sables d’Olonne hadden de twee kleine teams, bestaande uit familieleden en vrijwilligers, elkaar voor de start veel geholpen. “Iedereen in mijn team werkt tegenwoordig. Ik dacht meteen aan Szabi. Ik belde hem om 15.00 uur en om 17.00 uur had hij zijn vliegticket op zak! Het is gewoon geweldig’, zegt Denis. En de Hongaarse schipper aarzelde niet: “Het was een geweldige kans om naar IJsland te komen. Ik heb een zeer goede relatie met het team van Denis. Ik stelde mezelf eigenlijk geen vragen toen hij me vroeg of ik hem wilde komen helpen. Een mooie demonstratie van solidariteit tussen zeilers.
Op vrijdagmiddag doorkruisten de twee vrienden IJsland helemaal om aan boord van de IMOCA Laboratoires de Biarritz te stappen. “Ik heb Szabi opgehaald op het vliegveld van Reykjavik, dat op 9 uur rijden ligt”, zegt Denis, enthousiast over het idee om dit avontuur te delen met zijn Hongaarse sidekick. Als alles volgens plan verloopt, keren de twee dinsdag terug naar zee en wenden ze de steven naar Les Sables d’Olonne.
Biarritz Laboratory ligt beschut in de haven van Reyðarfjörður, in het oosten van IJsland.
