Het Powerboat Festival Cowes 2024 is de nieuwe naam voor de jaarlijkse legendarische Cowes-Torquay-Cowes powerboatrace. Met de eerste editie in 1961 is het de langstlopende en volgens velen de meest uitdagende powerboatrace van de wereld. Dit jaar is er bij de 63ste editie samenwerking met P1, gekend van de race in Zeebrugge in 2007 en sponsoring door Experience Kissimmee Florida. Beide ondersteunen de organisatie en zo is de UIM (Union International Motonautique) er ook terug bij betrokken.
Tekst: Thomas Vandamme – Foto’s: Chris Davies
Donderdag 22 augustus, we vertrekken vroeg naar Cowes, Isle of Wight, UK. Slecht weer voorspeld zoals jaarlijks het geval is. De weergoden dagen de racers ieder jaar uit. ’s Middags aankomst in Southampton om de boot over te varen naar Cowes, de woelige Solent oversteken, een voorproevertje van wat ons te wachten staat.
Het Festival presenteert namelijk 3 races, op zaterdag de legendarische Cowes-Torquay-Cowes en Cowes-Poole-Cowes en op zondag The Round The Island Race, een nieuwe race rond Isle of Wight, dus een gevuld programma.
Vroeg naar bed
We zijn er niet de eerste keer, ondertussen onze 14e deelname. Deze editie is ons team vertegenwoordigd door Thomas Vandamme (driver 1) en Amoury Neels en Koenraad Nieuwenhove (drivers 2).
Vrijdagnamiddag hebben we de ‘scrutineering’ (de bootkeuring die een veilige en eerlijke wedstrijd moet garanderen) met succes doorlopen ondanks de ‘Powerboat P1’-regels die streng en nauwgezet zijn. Dat is maar goed ook, vooral voor de veiligheid. De sérieux van een organisatie blijkt uit de accuratesse van de ‘scrutineers’, de keurders dus en gestrengheid van de wedstrijdleiders. ’s Avonds staat er nog een uitgebreide racers briefing op het programma en dan vroeg naar bed want morgen wordt het een spannende dag.
Beperkte visibiliteit en stroming tegen
Zaterdagochtend een uur uitstel voor de start wegens slecht weer en te beperkte visibiliteit op het traject, vooral door de aanhoudende regen. We maken ons klaar en met wat vertraging kunnen we de wet pits verlaten en ons naar de ‘milling zone’ begeven, de plaats waar de boten verzamelen voor de start. Dat is een paar mijl ten oosten van Cowes.
De Solent is relatief rustig maar we hebben de stroming tegen en die kan je snel doen afdrijven dus opletten geblazen! Dan begint de startboot haar dans in het startritueel en denken we dat we vertrokken zijn, maar als iedereen volop aan het versnellen is, rechts en links boten die heel erg dichtbij komen, krijgen we een rode vlag en wordt de start afgeblazen. Nadien bleek dat het parcours niet veilig was. Ondertussen is een vrachtschip Southampton aan het verlaten en het kruist onze startbaan, de Red Funnel Ferry komt ook nog eens over. Het is wachten en ‘millen’ (rondjes draaien). De spanning stijgt maar dan komt de startbaan vrij en is het aftellen voor de tweede start. Terwijl de zeer snelle boten als katapulten vertrekken en ons vaarwater in een slechte milkshake veranderen, komen we op snelheid en racen door de Solent.
Het is zonder meer indrukwekkend voor de toeschouwers, verzameld rond de Royal Squadron, wanneer meer dan 25.000 Pk’s optrekken bij de start. Aan Hirst Castle, bij het verlaten van de Solent, wordt het ernstig en moeten we de baai in om twee boeien te nemen. Bij het verlaten van de baai komen we pal in de oceaan terecht en dan wordt het andere koek met een vrij woelige zee. De eerste boten raken reeds in de problemen en moeten afhaken. Wij kunnen gelukkig verder. Het voorbereiden van de boot voor de race is bijna 75% van het werk in deze uithoudingskoersen want gemiddeld de helft van de boten varen de race niet uit. Wanneer we het moeilijke en woelig water bij Dan Bil of Portland, de gekende vuurtoren op de punt van Portland, achter ons kunnen laten, vatten we de lange oversteek naar Torquay aan. Het eerste deel is altijd zeer lastig maar dan begint het wat te verbeteren en we komen veilig aan in Torquay. De eerste helft van onze 182 Nm (330Km) zit erop.
Dit jaar moeten we een uur in Torquay wachten voor we terug vertrekken naar Cowes. Die terugreis verloopt relatief vlot, de zee is precies wat rustiger geworden, of is het de gewenning na uren in de boot. Eindelijk komen we in de Solent en kunnen het laatste traject vol gas doorvaren om na de ‘checkered flag’ opgelucht Cowes binnen te varen.
We zijn 6e over all en eerste binnen onze klasse, de Class 80. Dat is een opsteker. Gemiddelde snelheid 47,35 Kn of 87,69 Km/h, de snelste boot: 115,98 Km/h. We zijn bijna 5 uur op zee geweest. Met een voldaan gevoel en tevreden over onze prestatie gaan we de nacht in, maar niet vooraleer de avondlijke driver’s briefing voor de Round The Island bij te wonen. Dit wordt onze eerste deelname en het belooft een hele uitdaging te worden… om het zacht uit te drukken.
De kasseibaan van de zee
Zondag morgen een perfecte start voor de Round The Island. We zijn met een beperkt aantal boten. Vooral door de uitval van gisteren zijn we maar met 11 deelnemers waarvan er uiteindelijk maar 6 de race zullen uitvaren en we begrijpen waarom. Na de spurt door de Solent moeten we de fameuze Needles ronden naar het zuiden en daar wordt het een echte uitdaging, tegen de stroom, tegen de wind en tegen flinke golven moeten we vertragen, een heel stuk zelfs, tot 10 Kn/h. Later vernamen we dat ook de snelste boten verminderden tot 13 Kn. Eens de zuidelijke top van het eiland bereikt wordt het een ‘following sea’ met relatief diepe golven, ook een uitdaging. Dan komt de bevrijding bij het ronden ter hoogte van Bembridge en kunnen we voluit gaan op een ‘mixed sea’ met lage maar korte golven, de kasseibaan van de zee. Na een heerlijke rit tot in Cowes zitten de 100km erop. We zijn vierde over all en terug eerste in onze klasse! Gemiddelde snelheid 82,86 km/h wat te verwachten was met het moeilijke traject na de Needles. (Snelste boot: 119,12 km/h). Het racen zit erop en ’s avonds de traditionele prijsuitreiking waarbij iedereen gehuldigd wordt in een ceremonie, Very British, die je moet meegemaakt hebben.
Meer info en programma van het Marine Technics Racing team, zie: https://marinetechnicsracing.be
Max Aitken museum en een heilige powerboatplaats
Dit jaar bleven we na de race nog 2 dagen in Cowes om wat te bekomen. We bezochten het Max Aitken Museum in High Street, in The Prospekt. Met Sir Max Aitken is het allemaal begonnen nadat hij de Race Nassau-Miami meemaakte in Amerika en dat ook wou organiseren in Engeland.. Martin en Laura Levi nodigden ons uit en het werd een aangename ontmoeting met de nakomelingen van de belangrijkste figuren van het powerboatracen in de UK. Laura Levi is de dochter van Sir Max Aitken en Martin is de zoon van de even legendarische Renato (door iedereen Sunny genoemd) Levi, de bekende naval architect van de powerboating. (Hij tekende de Deep V hul, is de architect van vele legendarische winnende powerboaten, tekende de Virgin Atlantic II, de G Cinquanta de prachtige boot van Agnelli die onlangs geveild werd.) Kortom een ontmoeting doordrongen van de geschiedenis van het powerboaten in Engeland met anecdotes over de grote namen, Tim Powell, Dag Pycke, Don Shead, Fabio Buzzi en nog vele anderen. Dat allemaal terwijl we verbleven in Villa Rothsay, onder de hoede van Mevr. Margareth. Een hotel in Cowes doordrongen van de nostalgie, waar de meeste grote namen in de powerboat wereld verbleven. Het pand hangt vol met foto’s van de gekende namen en boten. Eigenlijk een heilige powerboatplaats.
Woensdag terug naar huis na een lang weekend, mooier kan het niet. Volgend jaar, afspraak voor de vijftiende deelname.
